هر روز پر از دردم و هر شب نگرانم
آنقدر که بعد از تو بمیرم به گمانم

خالی شدم از هر کس و هر چیز به جز تو
سیاره ی متروکه ی بی نام و نشانم

بیچاره زمینی است که خورشید ندارد
یک عمر فقط دور خودم در دورانم

رفتی و بهار از پی تو رفت از این شهر
یک فصل زمستانم و یک فصل خزانم

کوهی پر حسرت پر بغض و پر آهم
برگرد که از دور ببینی فورانم

خو کرده به کابوسم و دلداده ی بختک
ای عشق از این خواب قشنگم نپرانم

اسماعیل ساسانی