هر چارکنج این دل ویرانه را هر روز می گردم 

شاید دلت جا مانده باشد پیش من، شاید 

اسماعیل ساسانی 

شک ندارم که اجل قسمت من بود اما 
مادرم پیش قدم شد، و به قربانم رفت
اسماعیل ساسانی 

شکست، تا بایستم بروی پای خودم 

پدر، که تکیه گاه کم می آورد پیشش 

اسماعیل ساسانی

عشق نقل بده بستان عجیبی شده است 
بیشتر دل بدهی 
گیر تو کم می آید 
اسماعیل ساسانی  

دلت چگونه رضا شد که ساکت و خونسرد

 نشسته ای به تماشای بی قراری من

 اسماعیل ساسانی